Bu mübarek sûre, "El-Araf" sûresinden sonra Mekke-i Mükerreme'de nazil olmuştur Yirmisekiz ayet, ikiyüz seksenbeş kelime ve yediyüzellidokuz harften ibarettir.Fasılası "elif"tir.
Cinlerin Kur'an-ı Kerim'i dinlemiş, ona îman etmiş olduklarını bildirdiği için kendisine böyle "Cin sûresi" adı verilmiştir. Diğer bir adı ise “kul uhiye” dir. Bu cinlerin adetleri ve isimleri hakkında bir çok rivayetler vardır. Mevzu uzayacağından bu rivayetlere girmiyoruz.
Nûh sûresi, istiğfarın ehemmiyetini, semâlara ait âyetleri ve inkarcıların suda boğulmak sureti ile cezaya uğramış olduklarını bildirdiği gibi bu cin sûresi de doğruluğun mükâfatını, semâya dair âyet ve Cenab-ı Hak'ka ve O'nun Resulüne isyan edenlerin ateş azabına uğrayacaklarını beyan ettiği için aralarında mühim bir irtibat vardır.
Bu sûresinin başlıca içeriği şunlardır:
1. Kur'an-ı Kerim'i dinlemiş olan Cinlerin dinî hakikatlere dair sözlerini nakletmek.
2. Cinlerin göklere yükselerek bir takım haberleri öğrenmelerine meydan verilmeyip alev hüzmeleriyle men edilip kovulduklarına ve Cinlerin mü'mîn ve kâfir kısımlarına ayrıldıklarına işaret etmek.
3. Resûl-i Ekrem'in vazifesini, selâhiyet alanını ve Cenab-ı Hak bildirmedikçe gayba ait şeyleri ve kıyametin kopma vaktini bilmediğini beyan etmek.
4. Allâh-ü Teâlâ'ya ve Yüce Peygamberine âsî olanların cehennem azabına uğrayacağını ve yardımlarından mahrum bulunacaklarını ihtar etmek.
İbn Abbas (r.a)'a göre, Hz. Peygamber (s.a.s) cinleri görmemiştir. İbn Abbas (r.a) şöyle der: "Cinler, Hz. İsa (a.s) ile, Hz. Muhammed (a.s) arasındaki fetret döneminde (peygambersiz dönemde), göğe yöneliyor ve göğün haberlerini (meleklerin muhaberelerini) dinliyor, bu haberleri kâhinlere ulaştırıyorlardı. Allah Teâlâ, Hz. Peygamber (s.a.s)'i peygamber olarak gönderince, gök korunmaya alındı. Böylece de şeytanlar (cinler) ile gök haberleri arasına engel konuldu. Şihablar (alevler), onların üzerine atıldı. Bunlar da İblise gidip, bu durumu haber verdiler. Bunun üzerine İblis, "Bunun mutlaka bir sebebi vardır, olmalı. Dolayısıyla sizler, yeryüzünün doğusunu-batısını (her yerini) karış karış gezip, bu sebebi bulmaya çalışın" dedi.
Bunun üzerine o araştırıcılardan bir gurup, Tihâme'ye geldiler ve Ukaz panayırında Hz. Peygamber (s.a.s)'i, ashabına sabah namazını kıldırırken buldular. Okuduğu Kur'ân'ı duyunca dinlemeye başladılar ve "İşte, vallahi, sizinle göğün haberleri arasına girip, sizi engellemeye sebep olan şey budur" dediler. Oradan kavimlerine dönerek, "Ey kavmimiz, gerçekten hayranlık veren bir Kur'ân dinledik" dediler. Allah Teâlâ da Hz. Peygamber (s.a.s)'e, bu gaybî durumu haber verdi ve "De ki: Bana şu hakikatler vahyolundu..." buyurdu." İbn Abbas (r.a) sözüne devamla şöyle der: "İşte bunda, Hz. Peygamber (s.a.s)'in cinleri görmediğine dair delil var. Çünkü eğer o (a.s), onlan görmüş olsaydı, bu hadisenin öğrenilmesini vahye nisbet etmezdi. Zira varlığı bizzat müşahede edilerek bilinen şeyin isbatt, vahye dayandırılamaz
İbn Mes'ud (r.a)'a göre, Hz. Peygamber (s.a.s)'e, Kur'ân okuması ve onları İslâm'a davet etmesi için, cinlere gitmesi emrolunmuştu. Nitekim İbn Mes'ûd (r.a), Hz. Peygamber (s.a.s)'in "Cinlere Kur'ân okumakla emrolundum. Kim benimle beraber gelmek isterse gelsin" dediğini, bunun üzerine, ashabın ses çıkartmadığını; daha sonra, Hz. Peygamber (s.a.s)'in bunu ikinci kez söylediğini; fakat ashabın yine sustuğunu; sonra üçüncü kez söylediğinde, kendisinin, "Ey Allah'ın Resulü, seninle beraber ben gelirim" dediğini; bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.s)'in, "O halde, haydi" dediğini; böylece İbn Ebî Dübb mahallesindeki Hacun dağına geldiklerini; orada Hz. Peygamber (s.a.s)'in kendisinin önü sıra bir çizgi çekip, "Sakın bundan ileri geçme" deyip, Hacûn dağına doğru çekip gittiğini; derken o cinlerin Hz. Peygamber (s.a.s)'in yanına, tıpkı küçük deve yavruları gibi süratlice koştuklarını; adeta bedenleri büyük, basları küçük erkekler olduklarını; aynen kadınlar gibi def çaldıklarını; bu şekilde Hz. Peygamber (s.a.s)'in etrafını sardıklarını; dolayısıyla Hz. Peygamber (s.a.s)'i göremez olduğunu; görmek için ayağa kalkınca da, Hz. Peygamber (s.a.s)'in ona eliyle "otur" diye işaret ettiğini; sonra da gittikçe yükselen bir sesle Kur'ân okuduğunu; o cinlerin de yere adeta yapıştıklarını; kendisinin onların seslerini duyup, kendilerini görmediklerini anlatmıştır.
Bir başka rivayette de, o cinler, Hz. Peygamber (s.a.s)'e, "sen nesin?" demişler de, Hz. Peygamber (s.a.s), "Ben Allah'ın nebîsiyim" deyince, "Bu konuda şahidin kim?" dediklerinde, Hz. Peygamber (s.a.s) "şu ağaç" demiş ve "Ey ağaç gel" emrini verince, ağacın dalı budağı ile çok aşın bir ses çıkararak gelip, Hz. Peygamber (s.a.s)'in huzurunda durmuş. Bunun üzerine, Hz. Peygamber (s.a.s), ona, "Bana ne diye şahadet edersin?" deyince, ağaç, "Ben senin Allah'ın resulü olduğuna şehadet ederim" demiş, Hz. Peygamber (s.a.s) de, "Artık yerine git" demiş. Ağaç, geldiği gibi gidip eski halini almış.
İbn Mes'ûd (r.a) şöyle devam eder: "Hz. Peygamber (s.a.s) yanıma gelince, "Yanıma gelmek istemiştim" dedi. Ben de, "Evet, ey Allah'ın Resulü" dedim. Bu senin için uygun olmazdı. Onlar cinlerdi, Kur'ân dinlemeye gelmişlerdi. Sonra da kavimlerine inzarcılar (davetciler) olarak dönüp gittiler. Benden yiyecek belirlememi istediler. Ben de yiyecek olarak onlara, kemikleri belirledim. Binâenaleyh artık hiç kimse, kemiklerle temizlenmeye (taharet yapmaya) kalkışmasın.
Bu iki farklı gibi gözüken rivayetler hakkında alimler demişlerdir ki: 1) Belki de İbn Abbas (r.a)'ın bahsettiği, meselenin başlangıcından, bu konuda ilk hadisedir. Böylece Allah Teâlâ ona bu sûreyi vahyetmiş; daha sonra da İbn Mes'ûd (r.a)'un rivayet ettiği gibi, gidip cinlere Kur'ân okumasını emretmiştir.
2) Cinlerle karşılaşma hadisesinin tek bir defa olduğu kabul edilse bile, Hz. Peygamber (s.a.s), onlara gitmek ve Kur'ân okumakla emrolunmuştur. Fakat o, ne diyeceğini ve ne yapacağını bilmemektedir. Bunun üzerine Hak Teâlâ, ne diyeceğini ve ne yapacağını vahyetmiştir. Bütün bunlar ihtimal dahilinde İken, bu rivayetleri yalanlamak imkansızdır (Tefsiri Kebir Fahrettin razi)
Übeyy bin Kaabın rivayetine göre Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu: "Kim Cinn Sûresini okursa, Allah ona, bütün insanların, cinlerin ve şeytânların sayısınca sevab ihsan eder.(Ebu’l-Leys Semerkandi, Tefsiru’l Kur’an)
Surenin bazı Özellikleri
1-Cin suresi Göz, sara, sıtma ve evham için 7 kere okunur
2-Bu sure bir yerde okunursa orada bulunan cinlerin kaçmasına sebep olur.
3-Bu sure bir zalime veya zorbaya karşı okunursa zararlarından korunmuş olur.
4-Bir mal veya meta üzerine okunursa her türlü afetten muhafaza olunur. Ayrıca saklanacak bir şeye de okunsa kimse bulamaz.
5-Hapse düşen biri bu sureyi okumaya devam ederse en kısa zamanda kurtulur.
6-Esir düşen biri okumaya devam ederse sağ salim kurtulup ailesine döner.
7-Suya fatiha, ayetel kürsi, cin suresinden beş ayet okuyup sonra sara nöbeti esnasında saralının yüzüne serpilse şifadır.
8-Ümmi Sübyan için Lev enzelnayı (Haşr suresi)sonuna kadar, cin suresi şedada’ya (1-4 ayetler) kadar yazılıp nushası taşısa şifa bulur
9-Cinni ve saralı olanlara Ayetelkürsi Cin suresi 1-15 Saffat 1-10 İbrahim 97,98-116 Felak Nas sureleri 7 gün okunsa şifadır.
10-Gayb bilgisini artırmak için bu surenin 26-28 ayetlerini müstakil olarak veya diğer gaybi ayetlerle beraber devamlı okunması kişinin gaybi bilgisini artırır.
11-Define olduğu şüphe edilen yerde Allah rızası için iki rekat namaz kılıp Fatihalardan sonra 24 adet İhlas suresi okuyup namaz bitince 7 Cin suresi okunup yatılsa definenin olduğu yer rüyada gösterilir. Bunu define olduğu şüphe edilen yerde yapmak lazımdır eğer yapılamazsa o zaman şüphe edilen yerden biraz toprak alıp mendile sarıp evinde bu istihareyi yapıp topraklı mendili başının altına koyarsa yine maksat hasıl olur.
12-Sara ve cin rahatsızlığında hastanın başından topuğuna kadar beyaz bir ip ölçülür ve o ipe bu sure 41 defa okunur ve ilk yedi okumada ipe yedi düğüm atılır o ipi hasta boynunda taşırsa Allahın izniyle bir daha rahatsız olmaz.
13-Yine cinni rahatsızlıklarda hastanın kriz anında bu sureyi okumaya başlayıp hastanın baktığı taraflara doğru üfleyerek okumayı bitirirseniz biiznillah şifa bulur. Cinni rahatsızlıkların bazılarında hasta okuma yapılmaya başlandığında sağa sola belli yerlere doğru bakmaya başlar onun baktığı cihete üfleyin her cihet değiştikçe sizde okuma peşinden o cihete okursunuz cinler orayı terk etmek zorunda kalırlar bu cinni rahatsızlık için okunan her ayet için geçerlidir önemli olan hastanın vereceği tepkidir eğer anlattığım gibi bir tepki verirse bu şekilde okumalar yapılır.
14-Bu surenin de hadimi Ebu Yusufla ki Efendimizi (s.a.v) görüp iman eden cinlerden biridir irtibat için riyazeti vardır. Ama bu bilgiyi sakıncalarından dolayı paylaşmıyoruz. Bu arada bazı havas eserlerinde riyazeti bu surenin eksik verilmiştir.
15-Bu sureyle yapılan celp ve muhabbet uygulamaları da vardır ama uygun görmediğimizden yazmıyoruz.
16- Bu surenin 8-10 ayeti fal, mendel vs. bakım yapanların yanında felak ve nas ile okunsa kişi bakımını yapamaz.
17- Bu surenin maişet sıkıntılarında da faydası vardır hadimi ile irtibata geçilmiş olsa bütün maddi ihtiyacını temin ederler. Bununla alakalı rivayetler mevcuttur.
Cinlerin Kur'an-ı Kerim'i dinlemiş, ona îman etmiş olduklarını bildirdiği için kendisine böyle "Cin sûresi" adı verilmiştir. Diğer bir adı ise “kul uhiye” dir. Bu cinlerin adetleri ve isimleri hakkında bir çok rivayetler vardır. Mevzu uzayacağından bu rivayetlere girmiyoruz.
Nûh sûresi, istiğfarın ehemmiyetini, semâlara ait âyetleri ve inkarcıların suda boğulmak sureti ile cezaya uğramış olduklarını bildirdiği gibi bu cin sûresi de doğruluğun mükâfatını, semâya dair âyet ve Cenab-ı Hak'ka ve O'nun Resulüne isyan edenlerin ateş azabına uğrayacaklarını beyan ettiği için aralarında mühim bir irtibat vardır.
Bu sûresinin başlıca içeriği şunlardır:
1. Kur'an-ı Kerim'i dinlemiş olan Cinlerin dinî hakikatlere dair sözlerini nakletmek.
2. Cinlerin göklere yükselerek bir takım haberleri öğrenmelerine meydan verilmeyip alev hüzmeleriyle men edilip kovulduklarına ve Cinlerin mü'mîn ve kâfir kısımlarına ayrıldıklarına işaret etmek.
3. Resûl-i Ekrem'in vazifesini, selâhiyet alanını ve Cenab-ı Hak bildirmedikçe gayba ait şeyleri ve kıyametin kopma vaktini bilmediğini beyan etmek.
4. Allâh-ü Teâlâ'ya ve Yüce Peygamberine âsî olanların cehennem azabına uğrayacağını ve yardımlarından mahrum bulunacaklarını ihtar etmek.
İbn Abbas (r.a)'a göre, Hz. Peygamber (s.a.s) cinleri görmemiştir. İbn Abbas (r.a) şöyle der: "Cinler, Hz. İsa (a.s) ile, Hz. Muhammed (a.s) arasındaki fetret döneminde (peygambersiz dönemde), göğe yöneliyor ve göğün haberlerini (meleklerin muhaberelerini) dinliyor, bu haberleri kâhinlere ulaştırıyorlardı. Allah Teâlâ, Hz. Peygamber (s.a.s)'i peygamber olarak gönderince, gök korunmaya alındı. Böylece de şeytanlar (cinler) ile gök haberleri arasına engel konuldu. Şihablar (alevler), onların üzerine atıldı. Bunlar da İblise gidip, bu durumu haber verdiler. Bunun üzerine İblis, "Bunun mutlaka bir sebebi vardır, olmalı. Dolayısıyla sizler, yeryüzünün doğusunu-batısını (her yerini) karış karış gezip, bu sebebi bulmaya çalışın" dedi.
Bunun üzerine o araştırıcılardan bir gurup, Tihâme'ye geldiler ve Ukaz panayırında Hz. Peygamber (s.a.s)'i, ashabına sabah namazını kıldırırken buldular. Okuduğu Kur'ân'ı duyunca dinlemeye başladılar ve "İşte, vallahi, sizinle göğün haberleri arasına girip, sizi engellemeye sebep olan şey budur" dediler. Oradan kavimlerine dönerek, "Ey kavmimiz, gerçekten hayranlık veren bir Kur'ân dinledik" dediler. Allah Teâlâ da Hz. Peygamber (s.a.s)'e, bu gaybî durumu haber verdi ve "De ki: Bana şu hakikatler vahyolundu..." buyurdu." İbn Abbas (r.a) sözüne devamla şöyle der: "İşte bunda, Hz. Peygamber (s.a.s)'in cinleri görmediğine dair delil var. Çünkü eğer o (a.s), onlan görmüş olsaydı, bu hadisenin öğrenilmesini vahye nisbet etmezdi. Zira varlığı bizzat müşahede edilerek bilinen şeyin isbatt, vahye dayandırılamaz
İbn Mes'ud (r.a)'a göre, Hz. Peygamber (s.a.s)'e, Kur'ân okuması ve onları İslâm'a davet etmesi için, cinlere gitmesi emrolunmuştu. Nitekim İbn Mes'ûd (r.a), Hz. Peygamber (s.a.s)'in "Cinlere Kur'ân okumakla emrolundum. Kim benimle beraber gelmek isterse gelsin" dediğini, bunun üzerine, ashabın ses çıkartmadığını; daha sonra, Hz. Peygamber (s.a.s)'in bunu ikinci kez söylediğini; fakat ashabın yine sustuğunu; sonra üçüncü kez söylediğinde, kendisinin, "Ey Allah'ın Resulü, seninle beraber ben gelirim" dediğini; bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.s)'in, "O halde, haydi" dediğini; böylece İbn Ebî Dübb mahallesindeki Hacun dağına geldiklerini; orada Hz. Peygamber (s.a.s)'in kendisinin önü sıra bir çizgi çekip, "Sakın bundan ileri geçme" deyip, Hacûn dağına doğru çekip gittiğini; derken o cinlerin Hz. Peygamber (s.a.s)'in yanına, tıpkı küçük deve yavruları gibi süratlice koştuklarını; adeta bedenleri büyük, basları küçük erkekler olduklarını; aynen kadınlar gibi def çaldıklarını; bu şekilde Hz. Peygamber (s.a.s)'in etrafını sardıklarını; dolayısıyla Hz. Peygamber (s.a.s)'i göremez olduğunu; görmek için ayağa kalkınca da, Hz. Peygamber (s.a.s)'in ona eliyle "otur" diye işaret ettiğini; sonra da gittikçe yükselen bir sesle Kur'ân okuduğunu; o cinlerin de yere adeta yapıştıklarını; kendisinin onların seslerini duyup, kendilerini görmediklerini anlatmıştır.
Bir başka rivayette de, o cinler, Hz. Peygamber (s.a.s)'e, "sen nesin?" demişler de, Hz. Peygamber (s.a.s), "Ben Allah'ın nebîsiyim" deyince, "Bu konuda şahidin kim?" dediklerinde, Hz. Peygamber (s.a.s) "şu ağaç" demiş ve "Ey ağaç gel" emrini verince, ağacın dalı budağı ile çok aşın bir ses çıkararak gelip, Hz. Peygamber (s.a.s)'in huzurunda durmuş. Bunun üzerine, Hz. Peygamber (s.a.s), ona, "Bana ne diye şahadet edersin?" deyince, ağaç, "Ben senin Allah'ın resulü olduğuna şehadet ederim" demiş, Hz. Peygamber (s.a.s) de, "Artık yerine git" demiş. Ağaç, geldiği gibi gidip eski halini almış.
İbn Mes'ûd (r.a) şöyle devam eder: "Hz. Peygamber (s.a.s) yanıma gelince, "Yanıma gelmek istemiştim" dedi. Ben de, "Evet, ey Allah'ın Resulü" dedim. Bu senin için uygun olmazdı. Onlar cinlerdi, Kur'ân dinlemeye gelmişlerdi. Sonra da kavimlerine inzarcılar (davetciler) olarak dönüp gittiler. Benden yiyecek belirlememi istediler. Ben de yiyecek olarak onlara, kemikleri belirledim. Binâenaleyh artık hiç kimse, kemiklerle temizlenmeye (taharet yapmaya) kalkışmasın.
Bu iki farklı gibi gözüken rivayetler hakkında alimler demişlerdir ki: 1) Belki de İbn Abbas (r.a)'ın bahsettiği, meselenin başlangıcından, bu konuda ilk hadisedir. Böylece Allah Teâlâ ona bu sûreyi vahyetmiş; daha sonra da İbn Mes'ûd (r.a)'un rivayet ettiği gibi, gidip cinlere Kur'ân okumasını emretmiştir.
2) Cinlerle karşılaşma hadisesinin tek bir defa olduğu kabul edilse bile, Hz. Peygamber (s.a.s), onlara gitmek ve Kur'ân okumakla emrolunmuştur. Fakat o, ne diyeceğini ve ne yapacağını bilmemektedir. Bunun üzerine Hak Teâlâ, ne diyeceğini ve ne yapacağını vahyetmiştir. Bütün bunlar ihtimal dahilinde İken, bu rivayetleri yalanlamak imkansızdır (Tefsiri Kebir Fahrettin razi)
Übeyy bin Kaabın rivayetine göre Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu: "Kim Cinn Sûresini okursa, Allah ona, bütün insanların, cinlerin ve şeytânların sayısınca sevab ihsan eder.(Ebu’l-Leys Semerkandi, Tefsiru’l Kur’an)
Surenin bazı Özellikleri
1-Cin suresi Göz, sara, sıtma ve evham için 7 kere okunur
2-Bu sure bir yerde okunursa orada bulunan cinlerin kaçmasına sebep olur.
3-Bu sure bir zalime veya zorbaya karşı okunursa zararlarından korunmuş olur.
4-Bir mal veya meta üzerine okunursa her türlü afetten muhafaza olunur. Ayrıca saklanacak bir şeye de okunsa kimse bulamaz.
5-Hapse düşen biri bu sureyi okumaya devam ederse en kısa zamanda kurtulur.
6-Esir düşen biri okumaya devam ederse sağ salim kurtulup ailesine döner.
7-Suya fatiha, ayetel kürsi, cin suresinden beş ayet okuyup sonra sara nöbeti esnasında saralının yüzüne serpilse şifadır.
8-Ümmi Sübyan için Lev enzelnayı (Haşr suresi)sonuna kadar, cin suresi şedada’ya (1-4 ayetler) kadar yazılıp nushası taşısa şifa bulur
9-Cinni ve saralı olanlara Ayetelkürsi Cin suresi 1-15 Saffat 1-10 İbrahim 97,98-116 Felak Nas sureleri 7 gün okunsa şifadır.
10-Gayb bilgisini artırmak için bu surenin 26-28 ayetlerini müstakil olarak veya diğer gaybi ayetlerle beraber devamlı okunması kişinin gaybi bilgisini artırır.
11-Define olduğu şüphe edilen yerde Allah rızası için iki rekat namaz kılıp Fatihalardan sonra 24 adet İhlas suresi okuyup namaz bitince 7 Cin suresi okunup yatılsa definenin olduğu yer rüyada gösterilir. Bunu define olduğu şüphe edilen yerde yapmak lazımdır eğer yapılamazsa o zaman şüphe edilen yerden biraz toprak alıp mendile sarıp evinde bu istihareyi yapıp topraklı mendili başının altına koyarsa yine maksat hasıl olur.
12-Sara ve cin rahatsızlığında hastanın başından topuğuna kadar beyaz bir ip ölçülür ve o ipe bu sure 41 defa okunur ve ilk yedi okumada ipe yedi düğüm atılır o ipi hasta boynunda taşırsa Allahın izniyle bir daha rahatsız olmaz.
13-Yine cinni rahatsızlıklarda hastanın kriz anında bu sureyi okumaya başlayıp hastanın baktığı taraflara doğru üfleyerek okumayı bitirirseniz biiznillah şifa bulur. Cinni rahatsızlıkların bazılarında hasta okuma yapılmaya başlandığında sağa sola belli yerlere doğru bakmaya başlar onun baktığı cihete üfleyin her cihet değiştikçe sizde okuma peşinden o cihete okursunuz cinler orayı terk etmek zorunda kalırlar bu cinni rahatsızlık için okunan her ayet için geçerlidir önemli olan hastanın vereceği tepkidir eğer anlattığım gibi bir tepki verirse bu şekilde okumalar yapılır.
14-Bu surenin de hadimi Ebu Yusufla ki Efendimizi (s.a.v) görüp iman eden cinlerden biridir irtibat için riyazeti vardır. Ama bu bilgiyi sakıncalarından dolayı paylaşmıyoruz. Bu arada bazı havas eserlerinde riyazeti bu surenin eksik verilmiştir.
15-Bu sureyle yapılan celp ve muhabbet uygulamaları da vardır ama uygun görmediğimizden yazmıyoruz.
16- Bu surenin 8-10 ayeti fal, mendel vs. bakım yapanların yanında felak ve nas ile okunsa kişi bakımını yapamaz.
17- Bu surenin maişet sıkıntılarında da faydası vardır hadimi ile irtibata geçilmiş olsa bütün maddi ihtiyacını temin ederler. Bununla alakalı rivayetler mevcuttur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder